News » enthousiast over hun klanten,

Dit is misschien het tafereel buiten, maar zelfs wat regen kan mijn humeur niet bederven.

Sinds ik ontslagen ben, heb ik niet goed geslapen. Ik zou goed in slaap Nike Air Max 95 Mens vallen, maar ik kon niet slapen na half zeven of zo. Als je niets hebt om voor wakker te worden, is dat nogal frustrerend.

Met dat enorme gewicht opgetild, sliep ik vanmorgen prima. (Of misschien was het de champagne. Wat dan ook.) Ik werd weer om 6.30 uur wakker, maar rolde prompt om en sliep tot 8.30 uur (wild, ik weet het) en werd wakker met een grote glimlach op mijn gezicht, in plaats van op mijn hart bonzend.

Mijn schema van vandaag was redelijk open en ik vond het geweldig. U hoeft geen follow-up te geven voor interviews, u hoeft Nike Air Max 2017 Donna niet te zoeken naar freelance werk. Geen marathon om voor te trainen.

Ik besloot dat een 30/60/90 les onderdeel zou zijn van mijn plan. Ik had daar kunnen lopen, maar ik liep net na 12 uur naar de metro voor een les van 12.30 uur. Het regende en ik had het niet in me om meer dan twintig blokken te power-lopen. Nou, ik stond daar tot 12:20 en Nike Air Max Thea Dames de trein kwam niet. Ik wilde niet de eikel zijn die laat binnenkwam, dus gooide ik de handdoek in de ring en liep naar huis. Zelfs een ongeluk in de metro kon me vandaag niet naar beneden halen.

Ik keek nog een keer naar het schema van de sportschool en probeerde een uur later nog een les - Barre Burn met Janine Boland. Het is grappig hoe dezelfde klas met een andere instructeur zo verschillend kan zijn. Janine is absoluut een goede instructeur, maar James is gewoon zo verdomd grappig dat ik het gevoel had dat mijn training iets miste zonder de buiklachen die ik in zijn klas krijg.

Maar ik ben er vrij zeker van dat er na deze les serieuze DOMS in mijn toekomst zullen zijn. Omdat ik blijkbaar andere spieren heb dan beenspieren. En ik heb ze vandaag gebruikt. Ow. Maar het is een goede zaak. Ik ben in orde met het aantal op de schaal, maar ik probeer zeker de post-marathon te versterken en aan mijn kern- en heupbuigers te werken, Adidas Zx 700 Homme zodat ik volgend jaar sterk kan lopen. Ik heb een aantal grote doelen.

Ook hou ik min of meer van de maand november. Wat vind je geweldig aan november?

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik concurrentieverstorend ben geboren. Ik vond het nooit leuk om vergeleken te worden, ik wilde nooit winnen bij het spelen van games, ik voelde me nooit op mijn gemak als middelpunt van de belangstelling. Ik nog steeds niet, meestal. Maar soms, als ik een slabbetje op mijn borst speld en probeer zo snel mogelijk te rennen door heuvels, door modder en over mooie paden, doe ik ... een klein beetje. Het maakt me nog steeds bang om de lijn te volgen, begrijp me niet verkeerd. Alleen, het voelt ook een beetje goed, in dat hamerende hart van mij, wanneer spieren werken en de natuur voorbij vliegt en iedereen herinneringen voor zichzelf cre?ert.

Naarmate de jaren zijn verstreken, ben ik me gaan realiseren dat mijn concurrentievermogen evenzeer een diepe faalangst is. Hartverwarmend diep. Overweldigend diep. Het was een reis om vriendschap te sluiten met deze angst. Hij pakte zijn hand, fluisterde troostende woorden en wiegde hem heen en weer. Maar we komen er wel, één race tegelijk.


Sophia loopt de lokale paden in de buurt van haar huis op het eiland Yxlan.
Het is september en ik ben ongeveer 14 jaar oud. Op trillende benen en met een enorme brok in mijn buik loop ik naar mijn meest gevreesde dag van het jaar - onze getimede 5k-run in PE. Ik kan amper praten met mijn klasgenoten die om me heen kletsen. Ik heb een koud zweet, raak in paniek, op zoek naar een excuus om naar huis te gaan. Hoe kan ik hier uit komen? Nep vallen was al eerder uitgeprobeerd en getest. Ik hinkte, ik keerde terug naar de startlijn en zei: "Het spijt me, ik kan het niet afmaken - kijk hier naar mijn bloedende knie." Ik zou mezelf hebben gered van mijn minst favoriete ding in de hele wereld: vergeleken worden met anderen.

Bovendien, elke keer dat er een test op school was, of het nu wiskunde of Engels of biologie was, zou ik mijn resultaten verbergen en voor mezelf houden. Ik vond het niet leuk dat elke keer dat we een uitdaging hadden, er jongens (altijd jongens) waren die me probeerden te verslaan met alles wat ze hadden, en er dan een grote deal van maakten als ze dat deden. Waarom is het zo moeilijk voor mannen en jongens om van een meisje te verliezen? Om langzamer te worden, langzamer rennen, korter gooien? Mijn hele leven zijn ze er geweest - van de jongste jongens tot volwassen mannen, die zo hard worstelden met het idee om 'minder' op te treden dan een meisje. Waarom worden vrouwen als zwakker beschouwd of minder?

Het is niet dat ik niet van hardlopen hield. Ik vond het geweldig. Ik kom in de verleiding om te zeggen dat ik al mijn hele leven hardloop, om eerlijk te zijn. Na school zou ik rennen alsof er geen morgen was. Snel en licht en met een blij hart in mijn borst kloppend. Maar op school, of in een andere situatie waarbij er timing en vergelijkingen zouden zijn, zou ik in paniek raken (zij het stilletjes van binnen). Elke keer dat iemand om een ??meetbare prestatie zou vragen, zou ik een reden vinden waarom ik het niet kon. Nep vallen is wat ik uiteindelijk op een bepaalde septemberdag heb gedaan.