News » vai avanti e naviga

Ik begin meestal meteen te rennen vanaf de trap van de achterdeur van mijn ouders Pennsylvania. Hetzelfde in Barr Camp, Colorado: ik ren weg van de veranda. Tenzij ik eerst naar het toilet ben gelopen. In dat geval zal ik soms de veranda omzeilen en recht naar het pad rennen. Maar vaker wel dan niet, loop of ren ik terug naar de veranda en ga ik van de trap af. Ritueel, gewoonte, obsessieve teek; noem het wat je mag, maar dat is wat ik doe.

Thuis in Pennsylvania is het links de stoep van rode baksteen op, de stenen oprit op, rechtsaf Pitney Road op en weer rechts aan het einde van de straat. Een paar tienden van een mijl later hang ik rechts Nike Air Zoom Pegasus 32 Womens het bos in en loop ik een 1,5 km lange trail loop in. Het pad duikt en duikt terwijl het zich rond zijn middelpunt baant, een verlaten site van ijzererts die meer is geworden, dat we Grub Lake noemen. Jaren geleden zwommen mensen in het meer, maar tegenwoordig is zwemmen verboden (om niet te zeggen dat het toen niet was verboden). Nu genieten we ervan vanaf de randen en via het pad eromheen. Ik heb dat pad gelooped, wie weet hoe vaak door de jaren heen. Ik heb maar liefst 20 (misschien 22?) Ronden in een enkele run gedaan. Toen ik jonger was, leek het veel meer te doen dan slechts een paar, maar door de jaren heen heb ik de gewoonte ontwikkeld om lus, lus, lus te maken daar beneden.

Een deel van de reden dat ik dat meer zo vaak omloop is dat ik nu in Colorado woon, dus thuiskomen bij het meer is een traktatie. Een ander deel is Nike Air Max 270 Womens waarschijnlijk dat het een van de gemakkelijkst toegankelijke paden is bij het huis van mijn ouders. Als ik een ochtendloop, een avonduitstap of een post- of pre-flight shakeout nodig heb, zijn baantjes over het meer een goede keuze. Misschien is echter meer dan iets anders de meditatieve staat die ik ervaar wanneer ik rond het meer ren. Er is iets heel bevredigend, zelfs betoverends, dat komt met het keer op keer rondcirkelen van dat water. De wendingen, de bochten, de ups en downs, het water in het midden van dit alles; op de een of andere manier voelt het gewoon zo boeiend.

Ik kan me herfstochtend herinneren toen ik het gevoel had dat ik nooit wilde stoppen. Nike Internationalist Womens Ik herinner me 12 of zo besneeuwde ronden in het donker niet zo lang na mijn eerste JFK 50 Mile in 2013. Ik herinner me gemakkelijke runs en harde intervallen. Maar van alle www.pepegrafie.de stemmingen, passen, levensomstandigheden en trainingsstaten is één ding hetzelfde gebleven: het meer. Het meer is altijd het middelpunt van alles geweest.

Terugdenkend aan mijn leven is ook iets anders hetzelfde gebleven: water. Ik heb het altijd leuk gevonden. Nu probeer ik mezelf niet te schilderen als een board-shorts-dragende, zonnebrandcrème, handdoek-en-paraplu-strandende persoon. Als jij dat bent, ga je gang en vaar dat schip, maar ik laat de mijne hard en snel aan de haven vastgebonden. Het is niet zo dat ik een hekel heb aan de oceaan, het is meer dat ik een neiging heb naar water minus het natrium. Rivieren, meren, vijvers, beekjes, kreken, beekjes Nike Air Max 720 Donna en bronnen, ik vind ze allemaal leuk. Ze zijn vol van karakter en persoonlijkheid in hun wendingen terwijl ze slenteren, hun stroomversnellingen, kleuren en de vele wezens waar ze thuis zijn.